دو روز مانده به پایان جهان

                                         داستان های کوتاه 4 (پنداموز)

دو روز مانده به پایان جهان , تازه فهمیده که هیچ زندگی نکرده است.

تقویمش پر شده بود و تنها دو روزش خط نخورده باقی مانده بود پریشان شد.

اشفته و عصبانی نزد فرشته مرگ رفت تا روز های بیشتری از خدا بگیرد.

داد و بد و بیراه گفت (فرشته سکوت کرد)

اسمان و زمین را به هم ریخت (فرشته سکوت کرد)

جیغ زد و جار و جنجال به راه انداخت (فرشته سکوت کرد)

به پروپای فرشته پیچید (فرشته سکوت کرد)

کفر گفت و سجاده دور انداخت (فرشته سکوت کرد)

دلش گرفت و گریست به سجاده افتاد اینبار فرشته سکوتش را شکست و

گفت: بدان که یک روز دیگر را هم از دست دادی تنها یک روز دیگر باقی است.

بیا و لااقل این یک روز را زندگی کن!

لابلای هق هقش گفت: اخر یک روز... با یک روز چه کاری میتوان کرد...؟

فرشته گقت: ان که لذت یک روز زیستن را تجربه کند,گویی که هزاران سال زیسته است

و ان که امروزش را در نیابد هزاران سال هم به کارش نمی اید و انگاه سهم یک روز او را در دستانش ریخت

و گفت: حالا برو و زندگی کن!

او مات و مبهوت به زندگی نگاه کرد که در گودی دستانش می درخشید.

اما میترسید حرکت کند!میترسید راه برود! نکند قطره ای از زندگی از لای انگشتانش بریزد.

قدری ایستاد بعد با خود گفت: وقتی فردایی ندارم این زندگی چه فایده ای دارد؟

بگذار این مشت زندگی را خرج کنم.

ان وقت شروع به دویدن کرد زندگی را به سروپایش پاشید,زندگی را نوشید و بویید و چنان به وجد امد که دید میتواند تا ته دنیا بدود میتواند پا روی خورشید بگذارد و میتواند....

او در ان روز اسمان خراشی بنا نکرد,زمین را مالک نشد مقامی به دست نیاورد اما...

اما در همان یک روز روی چمن ها خوابید , کفش دوزکی را تماشا کرد سرش را بالا گرفت و ابرها را دید

به کسانی که نمی شناختنش سلام کرد و برای ان ها که دوستش نداشتند از ته دل دعا کرد.

او همان یک روز اشتی کرد و خندید و سبک شد و لذت برد و سرشار شد و بخشید.

او همان یک روز زندگی کرد.

اما فرشته ها در تقویم خدا نوشتند: او در گذشت,کسی که هزاران سال زیسته بود.